Egunkaria

Zazpi urte baino gehiago igaro dira. Azkenean, justiziak injustizia onartu du, edo, hobeto esanda, akats itzela bat jartzen du agerian; ordaindu beharreko faktura kalkulatzea ezinezkoa da. Izan ere, zazpi urte geroago, ezinezkoa da egindako kaltea konpontzea. Egunkariaren itxierak, langile talde bat lanik gabe uzteaz gain, euskarazko egunkari bakarra isilarazi zuen. Erabaki horrek lagundu egin zuen gure herrialdeko alderdi nobleenaren eta alderdi doilorrenaren arteko lotura madarikatua elikatzen; hori guztia, ezin hobeto diseinatutako eta asmo mespretxagarrienaz sortutako estrategiaren markoan. Horri ekintza prebentiboaren erabilera gehitu behar zaio, oinarrizko eskubideen aurka eginez. Nork konponduko du ohorea, samina, denbora honetan guztian sufritutakoa? Kasu honetan inplikatu eta kaltetutako guztiei jarraitu dien estigmak, isiltasun konplizeek eta igorritako akusazioek aztarna uzten dute, eta aztarna horrek beste zazpi urte baino gehiago beharko ditu ezabatzen hasteko. Nahiz eta Auzitegi Nazionalaren Zigor Arloko Salaren Lehenengo Sekzioaren erabakiak zentzutasunerako itzulera-bidea irekitzeko balio dezakeen.
Nire zorionik beroenak bostoi. Baita Egunkariaren irakurle, langile eta defendatzaileei ere.