60//600

Han sido semanas especialmente intensas en Tolosa. Y lo han sido para mí, al menos, en un doble sentido. Por un lado, de fuerte malestar; porque estos días han sido la constatación de que nuestro pueblo ha estado durante cuatro años en manos de gente que no piensa en él; ni en su bienestar, ni en sus jóvenes, ni en su vivienda, ni en su economía. En gente que únicamente busca enredar y provocar, para ocultar, detrás del ruido, su incapacidad de gestión y su indiferencia hacia el bien de Tolosa y los y las tolosarras.
Por otro lado, sin embargo, ha sido una semana de intensa satisfacción. Por la constatación, así mismo, una vez más, del gran equipo de gobierno con el que cuento como alcalde; de su implicación, capacidad de trabajo y profesionalidad; de su apoyo incondicional; de su, como se suele decir, entrega a la causa.
El plan Voith-Gorostidi, cuya legalidad ha sido puesta en entredicho esta semana, no sólo es la operación de mayor envegadura de todo el Estado en lo que se refiere a vivienda protegida y apoyo a empresas para iniciar una nueva etapa en mejores condiciones. Voith-Gorostidi es un proyecto que cumple escrupulosamente la legalidad y es motivo de gran orgullo por parte de sus impulsores. Lo es para mí, como alcalde y como tolosarra. Un proyecto que la izquierda abertzale no fue capaz de sacar adelante durante su etapa en el gobierno. Como tampoco lo fueron de sacar al mercado más de 60 viviendas protegidas (frente a las 600 que ya llevamos el actual equipo); ni de velar por el futuro, la economía y el empleo de Tolosa.
Especular con la legalidad de un proyecto que abarca las ilusiones de un gran número de tolosarras no sólo es irresponsable (más aún viniendo de quien pretende optar a gobernar), sino que pone en evidencia la despreocupación y falta de respeto e interés hacia nuestro futuro como pueblo.

Egunkaria

Zazpi urte baino gehiago igaro dira. Azkenean, justiziak injustizia onartu du, edo, hobeto esanda, akats itzela bat jartzen du agerian; ordaindu beharreko faktura kalkulatzea ezinezkoa da. Izan ere, zazpi urte geroago, ezinezkoa da egindako kaltea konpontzea. Egunkariaren itxierak, langile talde bat lanik gabe uzteaz gain, euskarazko egunkari bakarra isilarazi zuen. Erabaki horrek lagundu egin zuen gure herrialdeko alderdi nobleenaren eta alderdi doilorrenaren arteko lotura madarikatua elikatzen; hori guztia, ezin hobeto diseinatutako eta asmo mespretxagarrienaz sortutako estrategiaren markoan. Horri ekintza prebentiboaren erabilera gehitu behar zaio, oinarrizko eskubideen aurka eginez. Nork konponduko du ohorea, samina, denbora honetan guztian sufritutakoa? Kasu honetan inplikatu eta kaltetutako guztiei jarraitu dien estigmak, isiltasun konplizeek eta igorritako akusazioek aztarna uzten dute, eta aztarna horrek beste zazpi urte baino gehiago beharko ditu ezabatzen hasteko. Nahiz eta Auzitegi Nazionalaren Zigor Arloko Salaren Lehenengo Sekzioaren erabakiak zentzutasunerako itzulera-bidea irekitzeko balio dezakeen.
Nire zorionik beroenak bostoi. Baita Egunkariaren irakurle, langile eta defendatzaileei ere.

Azkunarekin Bilbon

Lehengo astean Bilboko Barrainkua zentroan, Azkunarekin “mano mano” batetan parte hartu nuen. Topaketa EAJko gazteek antolatu zuten, eta gaia “hiriak, abertzaletasunaren ezina” izena zuen.
Aurrena bi hitz lekuari buruz. Alde batetik, txikia gelditu zala, nahiz eta txikia ez izan, Bilbon ez bait dago txikia den ezer ere ez. Jende ugari eta oso giro ona, jende gaztea eta heldua ere bai, Gorka Agirreren oroimenez antolatutako ekitaldi honetan parte hartzera etorri zena. Eta beste aldetik, mahaian lau pertsona ginen, bi antolatzaile gazteak eta bi alkateak, bainan mikrofono bakarra, eta han ibili ginen denok mikrofonoa gora eta behera alde batetik bestera.
Bainan gatozen gaira. Esan behar dudan aurreneko gauza da, Azkunak tituloa hankaz gora jarri zuela. Ez hitzaldiarekin bakarrik, baizik eta bere jarrerarekin, barruan eta kalean, erakutsi zuen abertzaletasunak iragan eta etorkizun asko daukala gure hirietan, eta Bilbon batez ere noski.
Azkunak ibilbide historiko bat aurkeztu zigun. Aranarekin hasi; Agirre Lehendakaria gogoratuz, egun hartan bertan Begoñan ospatu zan Agirreren oroimenezko meza; eta gaur eguneraino iritsiz. Azkuna baikorra da, eta Euskadiren eskubide historikoetan ikusten du gure herriaren etorkizunerako bidea.
Hitzaldia amaitu ondoren kalera irten ginen, eta han eduki genuen aukera garbia “Azkuna en acción” ezagutzeko, batarekin eta bestearekin, denentzako dauka zerbait, abilezi berezia dauka jendearekin egoteko, entzuteko eta erantzuteko.
Forman ikusi nuen Azkuna eta poztu nintzan. Alkateen zeregina ez da erraza, eta Azkunak bi ordu haietan gauza asko erakutsi zigun: bere ezagupen historikoa, bere gaur eguneko ikuspegi zorrotza eta, baita ere, jendearengana iristeko abilezia.
Azkunak bi ordutan, berak bakarrik, erakutsi zigun “hiriak, abertzaletasunaren aukera” direla, bera bezalako alkate, politiko eta plazagizonekin behintzat.